dinsdag 2 april 2013

Strandbal in het park en een gast verhaal!

2 april

"Aangenaam kennis met u te maken. 
Ik zal me even voorstellen; ik ben een strandbal. 
Ik lag al een tijdje in de vijver hier in het park. 

Ik kan mij nog een warme dag herinneren, met een lekker zonnetje, en spelende kinderen. 
Maar goed u weet hoe dat gaat..... even een verkeerde gooi met zo'n lichte bal als ik en je verdwijnt de sloot in. 
Natuurlijk niet aan het rand van het water, maar lekker midden in, zodat niemand er meer bij kan.
Zo heb ik dus een flink aantal maandjes gedobberd. Vanmorgen kwam er iemand van de gemeente en die haalde mij met een lang iets uit het water. 
Ik werd bij een berg troep gegooid dat ook allemaal in de sloot om mij heen had gedreven. Echter ik had al verteld dat ik nou niet echt zwaar ben, dus u begrijpt een beetje wind en woeps daar ging ik weer..... 
En toen was zij daar ineens en maakte een foto van mij. Ze heeft me daarna meegenomen en in het plastic afval gegooid. Wie weet ziet u mij binnenkort weer als bal terug, maar dan hoop ik wel dat ik een basketbal ben of zo!"


Ook groep 7/8 van "de Vuurvogel" hebben een leuke middag afval fotograferen en opruimen gehad vorige week. Natuurlijk schrijven ook deze leerlingen een afvalverhaal bij hun foto's, dus staan er de aankomende tijd weer gast verhalen op dit blog!







Hamburgerbakje
Verlaten, alleen, vol met oud vet. Je kan misschien wel raden wat ik ben: een hamburgerbakje. Mijn hamburger verliet me toen ik nog maar net gemaakt was. En hoe hij gemarteld werd, owwww, ik wil er niet eens meer aan denken! Die kiezen kauwden maar door, door, door tot….. hij HE-LE-MAAL was opgegeten. Snik, snik, en mijn koper deed alsof ik niets waard was, hij gooide me GEWOON weg in de wilde natuur!! Niet te geloven dat ik het zolang heb volgehouden, maar ja, plastic vergaat niet zo snel, weet je…  Gelukkig  vond ik snel een nieuwe vriend: Rietje. Hij was de beste vriend die ik ooit had! We hadden zo’n goede tijd samen tot ik over de datum was. Ik wist dat ik het niet lang meer zou volhouden en het laatste wat ik zag was dat aardige lieve kinderen mij opraapten, een foto van mij maakten en mij in een plastic zak deden. En toen werd alles zwart…….
Geschreven door Megan.

Geen opmerkingen:

Een reactie posten